Рӯзи президент рӯзе аст, ки дар тақвими ҷумҳурии Тоҷикистон аз соли 2016 инҷониб ворид карда шуд ва ҳамасола ҷашн гирифта мешавад. Ба баҳонаи рӯзи президент мо мехоҳем ба ҳаққу ҳуқуқи халқ ва шаҳрвандони Тоҷикистон аз дидгоҳи конститутсияи Тоҷикистон назар андозем. Чароки то ба ҳол фақат аз Эмомалӣ Раҳмон дар ин рӯз таърифу тамҷид шудааст ва аз ҳуқуқи халқ ягон чизе на, худи Эмомалӣ Раҳмон мегӯяд ва на, ВАО-и Тоҷикистон.
Президенти Тоҷикистон 29 салоҳият дорад, ки ба баъзеи онҳо ва қонуншикании он тавассути Эмомалӣ Раҳмон ишора мекунем:
1-Тоҷикистонро намояндагӣ мекунад
1-Ҳуқуқи суханронӣ аз номи тамоми мардуми Тоҷикистон ба Президент (инчунин Маҷлиси миллӣ ва Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ҷаласаи якҷояи онҳо) тааллуқ дорад.
Дар ин бора бояд гуфт, ки на Эмомалӣ Раҳмон ба унвони президенти Тоҷикистон ва на, депутатҳои Маҷлис, то ба ҳол аз ҳуқуқи шаҳрвандони худ дифоъ накардаанд ва аз номи халқ сухан нагуфтаанд. Русия филми “НАША РАША”-ро чандин сол аз телевизион пахш карда, ҳамаи халқи Тоҷикистонро бо номи Жумшуту Равшан масхара карданд, аммо як бор ҳам нашуд ки соҳибмансабони Тоҷикистон аз халқи худ дифоъ кунанд. Барои ҳамин, ин қонуншикание аст, ки ҳам Эмомалӣ Раҳмон ва ҳам депутатҳои Тоҷикистон зидди конститутсияи Тоҷикистон амал карданд.
2-Президент самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва берунии ҷумҳуриро муайян мекунад;
Сиёсатҳои дохилии Эмомалӣ Раҳмон пачақ кардани шуҷоъмарадону шуҷоъзанон, ваҳшиёна дар зиндон шиканҷа кардани ҳар озода ва шуҷои халқи Тоҷикистон аст, ки аз сиёсатҳои ғалати Эмомалӣ Раҳмон дар таъмин накардани обу хӯроку пӯшоку ҷои кору ободии Тоҷикистон ва некуаҳволии аҳолии он гап зада интиқод мекунанд. Аммо дар муқобили дигар кишварҳо, ки ҳам худи Эмомалӣ Раҳмонро масхара карда, ҳам халқи Тоҷикистонро беҳурматӣ мекунанд, як калима гап назада, худро тарсончаку “рих” нишон дода, беобрӯ кардани тоҷик аст.
Эмомалӣ Раҳмон як тарсончаки рихе аст, ки то вақте ин рих бар сари ҳукумат бошад, халқи Тоҷикистон дар ҷаҳон риху тарсончаку буздил шинохта мешаванд. Чун сиёсати Эмомалӣ Раҳмон сиёсати тарсончакиву рихию буздилӣ аст.
3-сиёсати хориҷиро роҳбарӣ мекунад;
Сиёсати хориҷии ҳамаи кишварҳо иззату обрӯю шарафу шарофати халқҳояшон аст, ки намунаи онро метавон дар сиёсати хориҷии Путину Токаеву Мирзиёеву Жапаров дид, ки Жапаров барои обрӯи қирғизҳо шуда, ними Ворухро аз Тоҷикистон гирифт, аммо президенти рихи мо, аз тарс, онро ба Қирғизистон бахшид.
Дар ислом, раҳбарӣ кардани инсони тарсончаку буздил ҷоиз нест; чароки ҳамон кореро мекунад, ки Эмомалӣ Раҳмон бо халқи Тоҷикистон кард, ними замини Тоҷикистонро ба Хитой фурухт ва ними дигари онро аз тарс ба Қирғизистон. Обрӯи тоҷикро дар ҷаҳон бурд ва тоҷикро ҳамчун як халқи тарсончаки буздили бесаводи бефарҳанги бемадният муаррифӣ кард.
2-Мансаб медиҳад, ва аз мансаб озод мекунад
4- Сарвазир ва дигар аъзои ҳукуматро таъин ва озод мекунад; Раиси Бонки миллӣ ва муовинони ӯро таъин ва озод мекунад; Судяҳои суди ҳарбӣ, судҳои Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон, вилоят, шаҳри Душанбе, шаҳр ва ноҳия ва судҳои иқтисодии Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон, вилоят, шаҳри Душанберо таъин ва озод мекунад;
Эмомаӣ Раҳмон Тоҷикистонро ирси падарии худ дониста, вазифаҳоро ба хешутабору духтару писару набераю амакбачаю холабачаю қудои худ медиҳад. Барои ҳамин, беставодтарин вазирону раисон дар ҷаҳон, аз они Тоҷикистон аст, ки ҷаҳон имрӯза Тоҷикистонро на бо даҳон, балки бо “қун” механдад.
Ободӣ ва пешрафти ҳар кишваре бар души донишмандону олимони он кишвар аст, аммо Тоҷикистонро чун як иддаи подачарони гуспандчарони бесаводи дур аз фарҳангу маданият идора мекунанд, Тоҷикистон қашоқтарину камбизоаттарину беобрӯтарин кишвари дунё шуда, сол то сол қашоқтару фалокатзадатар мешавад.
Барои инки худатон вазъияти Тоҷикистонро бинед, кофӣ аст, як “поиск” занед, худатон мебинед ки қашоқтарину фалокатзадатарину беобрутарин кишвари дунёст.
3-Қонунҳоро имзо мекунад ва фармон мебарорад
5-Қонунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистонро Эмомалӣ Раҳмон имзо мекунад.
Қонунҳоеро ки Эмомалӣ Раҳмон имзо мекунад, қонунҳое ҳастанд, ки фақат ба фоидаи ӯ ва аҳлу оилаи секс-символи ҳаромхури аждаҳоишками серношоямаш асту халос, гарчӣ бар зарари ҳамаи шаҳрвандони Тоҷикистон бошад. Масалан ҳамин қонуни “рӯзи президент”, ки фақату фақат Эмомалӣ Раҳмонро ҳамчун як дахлнопазири ҳамакора медонад, ки агар ҳазорон ҷиноят карда, пули халқро ғорат карда ба ҳисоби шветсарски банкаш рои кунад (ки кардааст), ягон кас ҳақ надорад ба ӯ ҳатто интиқод кунад. Ҳамаи зиндониҳое ки мухолиф будаанд, ҳабсҳои абаду дар зиндон қатл шуданд, тибқи ҳамин қонун буда ва ҳаст. Ё қонуни “либоси бегона” ки сатру ҳиҷоби зани тоҷикро ки таърихи ҳазорсола дорад аз сараш гирифт, то номуси тоҷикдухтарро ба тороҷ дода, таги пои шаҳватронону шаҳватпарастон қарор диҳад.
6-фонди захиравиро идора мекунад.
Тамоми даромадҳои халқи Тоҷикистон, чӣ аз пули муҳоҷирон бошад, чӣ пули фуруши конҳои тиллою нуқраву сангҳои қиматбаҳову дигару дигар конҳо ки аз они халқ астро гирифта ба ҳисоби шветсарски банкаш фиристода, барои хоҷагони хориҷиаш пул ҷамъ мекунад, ки баъди мурданаш дасти халқи Тоҷикистон аз ҳамаи он пулҳо кутоҳ шуда, он чандаҳ миллиард доллари халқи Тоҷикистон ба ҳисоби аврупоиён равад.
Агар халқи Тоҷикистон хоҳад ки обод шаваду ояндаи фарзандош хушу хурраму обод шавад, бояд Эмомалӣ Раҳмон ва тамоми атрофиёнашро чапа кунад ва касеро президент кунад, ки сифатҳои буздилона ва худхоҳонаи Эмомалӣ Раҳмонро надошта бошад.
Хулоса, ҳамаи ин корҳои дарбологуфташударо Эмомалӣ Раҳмон анҷом медиҳад, бар зидди қонуни конститутсионӣ аст, ки чанд намунаашро дар боло гуфтем. Барои дидани салоҳиятҳои президенти Тоҷикистон ба ин мақола руҷуъ кунед, то худатон сарқонунро дида, қонуншиканиҳои Эмомалӣ Раҳмонро худ ба даст оваред:
Агар халқи Тоҷикистон хоҳад ки обод шаваду ояндаи фарзандош хушу хурраму обод шавад, бояд Эмомалӣ Раҳмон ва тамоми атрофиёнашро чапа кунад ва касеро президент кунад, ки сифатҳои буздилона ва худхоҳонаи Эмомалӣ Раҳмонро надошта бошад.
Ба умеди рӯзе ки решаи Эмомалӣ Раҳмон қоқ шуда ба зуболадони таърих пайвандаду халқ озоду обод гардад.
