Идгардак фарҳанге аст, ки Ислом онро таъйид мекунад ва фарҳанги хубро мардуми бофарҳанг талош мекунанд, ки зинда бимонад, то инки аз байн наравад. Идгардак, яъне шодии ҳамаи мардум; мардон, ҷавонон, занон, гаштак карда, бади намози ид ба зиёрати мурдаҳои нав рафта, баъд аз он ба хонаи хешутабор рафта дуо мекунанд, хешутабор хурсанд шуда, ба хонаи хешутабор мераванд ва...занон шоду хурсанд, кудакон шоду хуранд ва..
Аммо дар Тоҷикистон талоши Эмомалӣ Раҳмон ва вазирону вакилонаш бар ин аст, ки мардумро бефарҳанг кунанд ва вазъиятро аз ин ҳоли қашоқие ки Тоҷикистон дар ҷаҳон ба хотири белаёқатии Э.Раҳмон дар идораи кишвар ба дузах табдил шударо бадтар кунанд, то тоҷикистонӣ ғуломи якумраи оили сериштиҳои серношоями Эмомалӣ Шайтон шавад.
Аммо савол ин аст, ки чаро режими Раҳмон идгардакро манъ кард?
Ҷавобаш бисёр дарднок аст. Идгардак барои Эмомалӣ Раҳмон зарарҳое дорад, ки аз тарси он, Эмомалӣ Раҳмон «илоҷи воқеа пеш аз вуқуъ» онро манъ кард ки иборатанд аз:
1-Тарс аз ҷамъшавии мардум;
Дар идгардак, ки ҳамаи мардум чӣ кудакон, чӣ ҷавонон, чӣ мардон ва чӣ занон гуруҳ гуруҳ ҷамъ шуда, гаштак мекунанд ва ҷамъшавии мардум зиёд мешавад. Ва ин (ҷамъшавӣ) чизе аст, ки Эмомалӣ Раҳмон ва дигар вазирону вакилони нолоиқаш аз он тарсу ваҳшат доранд.
2- Тарс аз ваҳдат ва иттиҳоди мардум;
Вақте ки мардум якдигар қати ҷамъ шуда, гаштак карда, гап мезананд, кинаю кудурату хафагию дурдилӣ аз инсон дур шуда, ба якдигар муҳаббату дустӣ зиёд мешавад. Ин муҳаббату дустӣ, якҷоягию якдигарфаҳмӣ, ваҳдату иттиҳодро сабаб мешавад. Ваҳдат ва иттиҳод як нерӯе аст, ки метавонад куҳро аз ҷой барканад ва золиму ситамгарро ҳарқадар ҳам ки қавӣ бошад, чапагардон мекунад.
Ваҳдат ва иттиҳоди халқи тоҷик чизе аст, ки Эмомалӣ Раҳмон аз он ваҳшат дорад. Гузашта аз он, сабабҳои норизоятии мардум аз режими Раҳмон ва белаёқатии соҳибмансабон аз ҷумла Эмомалӣ Раҳмон зиёданд, ба хусус баъд аз ҳодисаи «Крокус» ки ҳамаи мардум аз бекорӣ ва бепулие Россия ҳамаи тоҷиконро қариб ки сур кардааст, гарангу зиқанд ва ғами аз даст додани азизашон онҳоро ҷонсер кардааст, ки агар ҷамъ шаванд «қаври Эмомалӣ Раҳмон»-ро то решаю пайвандаш чуқур мекананд.
3 – «резултат»;
Сохторҳои амниятии Тоҷикистон, монанди ВКД, ВКХ, Вазорати дифоъ, КДАМ, УБОП ва дигару дигар барои инки ба болотарҳо отчёт диҳанд «резултат» даркор аст. Резултат яъне агар ягон ҷиноят ҳам нашуда бошад, бояд ягон одамро ёфта, қатлу дуздию ҷинояту хиёнатро дар гарданаш бор карда «резултат» гиранд.
Ин резултат ҳам отчёт барои болоҳо ва ҳам пулкоркунӣ аз наздикони одами бадбахте ки дар «резултат» ғалтидааст мебошад.
Дар Тоҷикистон ягон корхонасозӣ, пешравӣ, ободисозӣ ва осоиштагӣ барои мардум нест ва вазирону раисон ба ҷои инки аз як пешрафту тараққӣ отчёт диҳанд, ки (надоранд) маҷбуранд «резултат» диҳанд. Беҳтарин резултат ҳам халқи бесоҳибу камбағал аст, ки КДАМ ва дигар сохторҳои амниятӣ дар ин кор гург шудаанд ва то ба ҳол ҳазорон резултат карда, садҳо хонаро вайрон, кудаконро ятим, занонро бева ва модарону падаронро доғдидаи фарзанд кардаанд.
Лаънат бар ҳар ситамгару золиму ноинсоне чун Э.Раҳмону Саймумин Ятим!
4 – таътил кардани яке дигар аз намодҳои дин баъд аз намозу Қуръон;
Идгардак дар иди Рамазон ва иди Қурбон мешавад, ки ҳарду намодҳои динанд. Зинда кардани намоди дин худ тақво аст, ки Худованд дар Қуръон мефармояд: «Ва ҳар касе шаъоири илоҳиро зинда кунад, аз аҳли тақво аст» (сураи Ҳаҷ, ояти 32).
Баъд аз инки намозу рузаю ҳаҷҷу Қуръону масҷидро режими Раҳмон манъ кард, инак навбати дигар намодҳои дин- идгардак аст. Эмомалӣ Раҳмон шайтоне аст, ки то охирин нафас бар зидди Худо меҷангад ва кушиш мекунад, ки мардумро кофиру бедин карда Ислромро бо ҳамаи намодҳояш дар Тоҷикистон маҳв созад.
Лаънати Худо бар душмани Ислому масҷиду Қуръон (яъне лаънат бар Эмомалӣ Шайтон ва Сайкофир ятим)
5 – аз байн бурдани фарҳанги тоҷикӣ ва ҷойгузин кардани фарҳанги ғарбӣ;
Идгардак як фарҳанге аст, ки хосаи мардуми Тоҷикистон аст ва дар дигар давлатҳо чунин фарҳанге вуҷуд надорад. Мардуми дигар давлатҳо аз идгардаку гаштаке ки дар иди Рамазону Қурбон тоҷикистониҳо анҷом медиҳанд, ҳайратзада шуда лаззат мебаранд ва афсус мехуранд ки чунин фарҳангеро чаро онҳо надоранд!.
Дигар давлатҳо фарҳангҳояшонро дар ЮНЕСКО сабт мекунанд, аммо Тоҷикистон ва Эмомалӣ Раҳмони қамъақли бехирад, ба ҷои онки онро зинда кунад, манъ карда нобуд мекунад. Агар ҳамин фарҳангро масалан Туркия медошт, кимкай дар ЮНЕСКО сабт карда буд.
Аз одами беақли бехираде чун Эмомалӣ Раҳмон ва Саймумин Ятим кори хуб интизор доштан худ беақлию аблаҳист!
Худоё, шоҳид бош, ман аз Эмомалӣ Раҳмон, Саймумин Ятим ва монандашон безорӣ меҷӯям ва шабу руз лаънаташон мекунам! Мабодо барои ин ҳаромзодаҳо маро ҳам азоб кунӣ!
Хабаргузории Востокнюз ба нақл аз Озодӣ: Маҷлиси Намояндагон бо қабули як санад идгардакро дар Тоҷикистон манъ кардааст.
Сулаймон Давлатзода, раиси Кумитаи дини Тоҷикистон, дар ҳузури вакилон сабаби тасмимро "тарбияи дурусти кӯдакон ва таъмини бехатарии онҳо дар рӯзҳои Иди Рамазон ва Иди Қурбон" номидааст.
Баҳси идгардак кардан ё накардани кӯдакон чанд сол боз дар Тоҷикистон идома дорад. Ин мавзуъ дар аввали моҳи апрели имсол баъди расонаӣ шудани як номаи Вазорати маориф ба мактабҳои кишвар бештар доғ шуд. Ин ниҳод омӯзгорони мактабҳоро вазифадор карда буд, ки барои пешгирӣ ва аз байн бурдани идгардак чора ҷӯянд.
Дар ин дастур, ки аз номи Вазорати маориф рӯзи 5-уми апрели имсол расонаӣ шуда буд , навиштаанд, ки "...маросим ё анъанаи идгардак, ки дар идҳои Қурбон ва Рамазон аз ҷониби калонсолону кӯдакони хонавода ва ҳамсояҳо доир мегардад, хоси мо нест..."
Манбаъ: https://www.ozodi.org/a/tojikiston-idgardak--i-kudakonro-rasman-man-kard-/32947939.html