Эмомалӣ Раҳмон як инсони бисёр паст, хор, залил ва берешае аст, ки аз гадозодагӣ бо қатлу ғорату таҷовузу куштори бераҳмонаи халқ ба президентӣ расид ва ниҳояти зулмро ба халқи Тоҷикистон раво дид.
Эмомалӣ Раҳмон ягон пойбандии ахлоқие надорад ва ба ягон кас ҳам ҳурмату эҳтиром қоил нест.
Рузи якуми сентябри соли ҷорӣ (яъне ду руз пеш) дар суханронии худ ба муносибати оғози соли таҳсилӣ, нисбат ба мақоми омузгор ва муаллим беҳурматӣ ва беадабӣ карду гуфт: “Агар муаллим намебуд, ман ва ҳамаи шумо, вазирону мансабдороне, ки ин ҷо нишастаед, дар ин ҷо буда наметавонистед”.
Беҳурматӣ ба мақоми муаллим
Сухани Эмомалӣ Раҳмон дар бораи муллим таърифу тамҷид аст, на беҳурматӣ, чаро беҳурматӣ будааст?
Дар ҷавоб:
Дуруст аст ки ин сухан дар зоҳир таърифу тамҷид аст ва Эмомалӣ Раҳмон бо ин суханаш гуё пешрафт ва ояндаи худ ва дигар вазирону соҳибмансабонро муаллиму омузгор медонад, аммо ботини ин сухан ғалат аст.
Чароки муаллимӣ ва омузгорӣ мақоми пайғамбарист ва пайғамбарон аввалин муаллими башар будаанд. Барои ҳамин дар ҳадисҳо, муаллимиро мақоми муқаддаст ва шуғли пайғамбарон медонанд.
Пайғамбарон муаллиманд, инсонсозанд ва инсони хубу беҳтарин тарбият мекунанд. Муаллим инсон месозад, одами хуб тарбият мекунад ва инсонро оқибат ба хайр мекунад, на инки дузду ғоратгару ҳаромхуру таҷовузгару ситамкору хунхор кунад.
Эмомалӣ Раҳмон ва ҳамаи вазирону соҳибмансабону зердастонаш шири одам хурдагӣ нестанд, муаллим надоштанд, балки шири хар хурда ва шогирди дузду ситамгару одамкуш будаанд. Вагарна чунин қотилу ситамкору таҷовузгаре чун Эмомалӣ Раҳмон тарбият намешуд.
Эмомалӣ Раҳмон ҳақиқатан агар муаллим медошту омузгор ӯро тарбият мекард, инсони хуб мешуд, одам мешуд ва барои халқ хизмат мекард; чун ҳамаи ин одамгариҳоро муаллим ёд медиҳад. Аммо дузду қотилу одамкушу ғоратгар инсоне чун Эмомалӣ Раҳмон тарбият мекунад, ки як нафар, даҳ миллионро қашоқу камбағалу бесаводу беор гардонда, Тоҷикистонро ба қашоқистону бесаводистону торикистону бекористону беористон гардонда аст.
Лаънати Худ бар Эмомалӣ Раҳмон ки мақоми муаллимро ки кори анбиё аст, пасту беарзиш кард!
Хабаргузории Востокнюз ба нақл аз Озодӣ: Дар паёми худ ба муносибати оғози соли нави таҳсил, ки рӯзи 1-уми сентябр дар саҳни мактаби бозсозишудаи 19-и шаҳри Душанбе баргузор гашт, раисиҷумҳури Тоҷикистон аз коҳиши мақоми омӯзгор дар кишвар, тарки касб кардани муаллимон ва камбуди омӯзгорони болаёқат изҳори нигаронӣ кард. Пештар вазири маориф гуфта буд, ки дар мактабҳои ҷумҳурӣ беш аз 2600 омӯзгор намерасад.
Эмомалӣ Раҳмон гуфт: “Агар муаллим намебуд, ман ва ҳамаи шумо, вазирону мансабдороне, ки ин ҷо нишастаед, дар ин ҷо буда наметавонистед”. Ин сухан сабаби кафкӯбиҳои бардавом ва аз ҷой бархостани ширкаткунандагони ҳамоиш гардид.
