Эмомалӣ Раҳмон фарзанди шайтон ва шайтонзодае аст, ки аз зино таваллуд шудааст, барои ҳамин душмантарин душмани Ислому Худоё, Қуръону мусулмон аст. Касе ки бо дин душман мешавад, ба гуфтаи дин ҳаромзода, зинозода ва шайтонзода аст.
Шумо тасаввур кунед, шайтон агар муфтӣ ва идоракунандаи дин гардад чӣ мешавад? Маълум аст, дину Худою Ислому Қуръонро аз реша мезанад.
Эмомалӣ Шайтон низ худро олими дин гирифта, ба мардум фатво медиҳад, ки албатта дар фатвоҳошя динро аз реша мезанад, масалан чанд сол пеш фатво дода буд: 60 дарсади деҳқонон бояд рузаро хуранд, чароки шароити кориашон дар тобистон сахт меавад, барои ҳамин хурдани руза барояшон ҷоиз аст. Ин фатвое аст, ки сад дар сад зидди дину Қуръон ва сираи пайғамбари Ислом ҳазрати Муҳаммад (с) аст. Ҳазрати Муҳаммад (с), дар ҳолеки фиристода ва намояндаи Худо дар замин буд, дар се ҷанг ки дар тобистони Арабистони биёбонии гарм иттифоқ афтод, бо забони рӯза, дар гармои тобистони доғи сузон ва дар ҳоли ҷанг бо душманони то дандони мусаллаҳ, рӯза буд ва мардум бо забони рӯза шамшер дар даст доштанд, Эмомалӣ Раҳмон бошад мегӯяд 60-70 фоизи деҳқонон дар ин гармо бояд рӯзаашонро бихуранд.
Ҳамин Эмомалӣ Шайтон дар бораи Қурбон гап мезанад, ба ҳамин баҳона идгардакро манъ ва қонуни Худоро ҳаром гардонд. Вақте фарзанрди шайтон ва худи шайтон худро касе донад, дунё рида мешавад. Эмомалӣ Раҳмон низ ба ридани Тоҷикистон давом додаистодааст, ки мегуянд, “саг агар аҷалаш ояд, дар девори масҷид мемезад!”, аҷали Эмомалӣ Шайтон низ расидааст, ки дар девори масҷид чхт ме..иданро ошкоро кардааст.
Лаънати Худо бар Эмомалӣ Раҳмони шайтон ва Саймумин Ятими кофири яҳудӣ. Лаънати Худо бар яҳудиёни саҳюнист ва пайравонашон, ҳамчун Сайкофир Ятим ва Эмом Шайтон ва ғ..
Хабаргузории Востокнюз ба нақл аз АМИТ Ховар: Имрӯз дар паёми шодбошӣ ба муносибати иди Қурбон Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид намуданд, ки тибқи таълимоти дини мубини ислом ҳикмати ин иди муқаддас, пеш аз ҳама, эҳтиром ва шинохти қадру манзалати ҳамдигар, бахусус, падару модар, дигар калонсолон, шукронаи зиндагии орому осуда, омурзиши гуноҳҳо, хайру саховат, тарғиби ростиву растагорӣ ва сафои ботини шахси мусулмон мебошад.
Дар идома Сарвари давлат хотирнишон намуданд, ки иди Қурбон тӯй ё маросиме нест, ки боиси вазнин шудани вазъи молии инсон ва аъзои оилаи вай гардад.
«Русуму одоби он адои намози ид ва қурбонӣ кардан танҳо аз ҷониби шахсони дорои имконияти мусоиди молӣ мебошад, — илова намуданд Пешвои миллат. — Асл ва моҳияти қурбонӣ ғамхорӣ дар ҳаққи ҳамдигар, раҳму шафқат ва барои дастгирии мардуми камбизоат ба хайру саховат ҷалб намудани мардуми доро мебошад».
